- ਪ੍ਰੋ. ਬਲਵਿੰਦਰ ਪਾਲ ਸਿੰਘ
ਪੱਤਰਕਾਰ ਜਤਿੰਦਰ ਪਨੂੰ ਨਵਾਂ ਜਮਾਨਾ ਕੇਪੀ ਐਸ ਗਿੱਲ ਦੇ ਖਾਸ ਮਿੱਤਰ ਰਹਿ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਜੋ ਉਸ ਕਾਰਨ ਸਰਕਾਰੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮਾਣਦੇ ਰਹੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਹੀ ਸੁਣੋ ,ਉਹ ਕਿੰਨੀ ਸਾਜਿਸ਼ੀ ਬੋਲੀ, ਮਕਾਰੀ ਢੰਗ ਵਿਚ ਪੰਜਾਬ ਸੰਤਾਪ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਮਸਲੇ ਬਾਰੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਮੇਂ ਦਾ ਸੱਚ ਕਦੀ ਵੀ ਸਾਰਾ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਣਾ। ਜਿੱਥੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਉੱਥੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਦੋਵਾਂ ਧਿਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਹੜੀ ਥਾਂ ਕੌਣ ਸੱਚਾ ਸੀ, ਇਹ ਨਿਖੇੜਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਣਾ। ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪੈਮਾਨਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ, ਉਸ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਕਿਰਦਾਰ ਕੀ ਸੀ? ਰਹੀ ਗੱਲ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮਾੜੇ ਵਿਹਾਰ ਅਤੇ ਵਧੀਕੀਆਂ ਦੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਰੱਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਲੜਾਈ ਦਾ ਇਹ ਰੰਗ ਬਣ ਜਾਵੇ, ਏਦਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਕਾਤਲ ਬੇਰਹਿਮ ਹੋਵੇ, ਉੱਥੇ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਤੋਂ ਬੰਧੇਜ ਅਤੇ ਡਿਸਿਪਲਿਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਪੰਨੂੰ ਦੇ ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਸੰਤਾਪ ਸਮੇਂ ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਕਨੂੰਨ ਤੋ ਬਾਹਰ ਜਾਕੇ ਮਨੁਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀਤੀ ਉਹ ਸਭ ਠੀਕ ਸੀ।ਕੀ ਕਿਸੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕਨੂੰਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਕੇ ਅਜਿਹੇ ਨਿਰਣੇ ਅਦਾਲਤ ਵਾਂਗ ਸੁਣਾਉਣ ਦਾ ਹਕ ਹੈ
ਹੁਣ ਪੰਨੂ ਸਾਬ ਤੋਂ ਪੁਛੋ ਉਸ ਸਮੇ ਕੇਪੀ ਗਿਲ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਕੀ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਉਸਦੇ ਰਾਜ ਵਿਚ ਜਸਵੰਤ ਸਿੰਘ ਖਾਲੜਾ ਇਸ ਲਈ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੇਪੀ ਗਿਲ ਦੇ ਵਲੋਂ ਕਰਵਾਏ ਸਰਕਾਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਬਣਾਈਆਂ ਲਾਵਾਰਸ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕਰ ਦਿਤਾ।ਖਾਲੜਾ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾਵਾਰਸ ਲਾਸ਼ ਬਣਾ ਦਿਤਾ।ਆਖਿਰ ਜਿਸ ਪਤਰਕਾਰ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰੱਤ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲਿਆ ਹੋਵੇ ਤੇ ਖਬਰਾਂ ਸੰਪਾਦਕੀ ਰੱਤ ਵਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕੇਪੀ ਗਿਲ ਦੇ ਹਕ ਵਿਚ ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਣ ਉਸ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਾ ਮੁਜਰਮ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਉਸ ਦੀ ਕਲਮ ਨਿਸਚਿਤ ਹੈ ਕੁਫਰ ਤੋਲੇਗੀ। ਪਰ ਸੁਪਰੀਮ ਕੋਰਟ ਨੇ ਨਿਤਾਰਾ ਕਰ ਦਿਤਾ 25 ਹਜ਼ਾਰ ਲਾਸ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਦੋਸ਼ੀ ਕੋਣ ਪਰ ਪੰਨੂੰ ਜੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀ ਪੈ ਸਕਦੀ ਕਿੳਕਿ ਇਹ ਕੇਪੀ ਗਿਲ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣ ਦਾ ਮਸਲਾ ਸੀ
।ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਖੂਨ ਵਿਚ ਭਿਜੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਦੀ ਇਬਾਰਤ ਪੀਲੀ ਪਤਰਕਾਰੀ ਹਨ ਸੁਹਜਮਈ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਿਥੋ ਪਾਪ ਦੀ ਜੰਝ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਕਲਮ ਸ਼ਬਦ ਰਾਹੀਂ ਲਲਕਾਰਿਆ ਜਾਵੇ।ਅਜਿਹੇ ਇਕ ਪੰਨੂੰ ਨਹੀਂ ਅਨੇਕਾਂ ਪੰਨੂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਵਫਾ ਨਹੀ ਨਿਭਾਈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਡੁਲਦੇ ਲਹੂ ਦਾ ਵਪਾਰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਾਦ ਹੈ।ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨਾ ਮਾਰਕਸ ਦੀ ਡਿਕਸ਼ਨਰੀ ਵਿਚ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਨਾ ਲੈਨਿਨ ਦੀ।ਵੈਸੇ ਪੰਨੂੰ ਸਾਹਿਬ ਬੇਸ਼ਕ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਦੋਸ਼ੀ ਹੋਣ ਪਰ ਆਪਣੀ ਮਕਾਰ ਤਾਰੀਖ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣ ਵਿਚ ਅਤਿਅੰਤ ਮਾਹਿਰ ਹਨ।ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹਿੰਦੂ ਸਿਖ ਤਣਾਅ ਨਹੀ ਸੀ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਕਾਮਰੇਡਾਂ ਨੇ ਕੇਪੀ ਗਿਲ ,ਬੇਅੰਤ, ਇੰਦਰਾ,ਰਾਜੀਵ ਦੀ ਭਗਤੀ ਵਿਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ।ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮਸਲਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਕਾਂ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਰਾਖੀ ਸਿਖ ਪੰਥ ਨੇ ਲਹੂ ਡੋਲਕੇ ਕੀਤੀ।ਅਜ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਖੇਤੀ ਤੇ ਸਨਅਤ ਵਜੋ ਉਜਾੜਿਆ ,ਰਾਜਧਾਨੀ ਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਣੀ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਬੋਲਦੇ ਇਲਾਕੇ ਖੋਹ ਲਏ।ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਹੁਣ ਤਕ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਇਸ ਕਣਕ-ਚਾਵਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣ ਦਿਤਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚੋਂ ਸਸਤੇ ਭਾਅ ਕਣਕ ਖਰੀਦੀ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਲੁਟ ਕਾਇਮ ਰਹਿ ਸਕੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਵਧ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਕਮੀ ਨੂੰ ਉਦਯੋਗ ਲਾ ਕੇ ਹੀ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਸਨਅਤਾਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ। ਕਿਉਕਿ ਹਰ ਵਡਾ ਨਵਾਂ ਕਾਰਖਾਨਾ ਲਾਉਣ ਲਈ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਪਾਸੋਂ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਆਪਣੀ ਲਾਈਸੈਂਸਿਗ ਪਾਲਿਸੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਸਨਅਤਾਂ ਦੇ ਅਗੋਂ ਵਿਕਾਸ ਕਰਨ ਦੇ ਰਾਹ ਵਿਚ ਰੁਕਾਵਟ ਖੜੀ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਦੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੀ ਇਹ ਭਗਵੇ ਕਾਮਰੇਡ ਪਤਰਕਾਰ ,ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਇਸ ਧਕੇ ਵਿਰੁਧ ਬੋਲੇ।ਇਸ ਬਾਰੇ ਭਗਵੇਂ ਕਾਮਰੇਡ ਚੁਪ ਰਹੇ।ਪਨੂੰ ਸਾਬ ਦੀ ਇਸ ਤੋ ਵੱਖਰੀ ਦਾਸਤਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਧਕਾ ਕਿਉਂ ਹੋਇਆ।ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦੇਸ ਦਾ ਹਿਸਾ ਨਹੀਂ।